VOORUITBLIK: DE MUZIEKFESTIVALZOMER VAN 2025
- Dirk Vandereyken
- 4 jun
- 10 minuten om te lezen
VOORUITBLIK: DE MUZIEKFESTIVALZOMER VAN 2025
OVERSCHOT VAN KEUZE
Ja, hoor: met de warmere maanden komt ook het festivalseizoen er weer aan, en in de Benelux worden we dan extra verwend. Terwijl in Nederland vaste waarden als Pinkpop, Lowlands en Mysteryland al in heel wat agenda’s aangekruist zijn, doet het iets kleinere België het met toppers als Tomorrowland, Rock Werchter en de Gentse Feesten (dat jaarlijks maar liefst 1 tot 1,5 miljoen bezoekers lokt) nog beter. Daarmee schaart het zich gemakkelijk bij de absolute toplanden, waaronder het Verenigd Koninkrijk (met onder andere Glastonbury, Reading & Leeds en British Summer Time), Duitsland (denk aan Wacken Open Air, Rock am Ring, Melt! en Fusion Festival), Spanje (met onder andere Primavera Sound in Barcelona en Mad Cool in Madrid), Frankrijk (dat Hellfest, Les Vieilles Charrues en Rock en Seine heeft om trots op te zijn), Polen (waar het gratis Pol’and’Rock Festival met zo’n 750.000 bezoekers een van de grootste muziekfestivals ter wereld is), en Finland, waar de 48 klassieke jaarlijkse muziekfestivals neerkomen op 8,66 festivals per miljoen inwoners.
Hier een eigenzinnige keuze van enkele smaakmakers waar je LifeBytes Magazine zeker zult kunnen terugvinden… met deze keer geen Mechelse Maanrock, waar de stevigere rockacts om een of andere reden volledig verdwenen zijn en we eigenlijk enkel van Daan en Laura Tesoro écht veel verwachten.
Download het volledige artikel in verrijkt pdf-formaat door op de link hierboven te klikken
19–22 JUNI 2025: GRASPOP
Doorheen de jaren heeft Graspop zich haast geruisloos naar een van de langste en beste rock- en metalfestivals van Europa gehijst.
Omdat het zoveel gepassioneerde gelijkgestemde zielen verzamelt, is de sfeer er ook meer een van kameraadschap dan op eender welk ander Belgisch veld, waar de muziekkeuze doorgaans een stuk eclectischer is.
Niet dat de gemiddelde metalfan met die laatste bewering helemaal akkoord zal zijn, want zowat élk metalen subgenre wordt tijdens deze vierdaagse vertegenwoordigd, en de specifieke ijzersmaak pleegt wel eens te verschillen tussen muziekliefhebbers onderling.
Hoewel er misschien net iets minder randgebeuren is dan tijdens, bijvoorbeeld, het iconische Wacken Open Air in Duitsland, is er tijdens Graspop meer te doen dan enkel naar muziek te luisteren, terwijl heel wat andere festivals wel eens een voorbeeld zouden mogen nemen aan antidiscriminatie-initiatieven als We Care a Lot (genoemd naar een song van Faith No More), de steeds diverser wordende eetgelegenheden (wij houden vooral van de hoek met foodtrucks), en de kermisattracties (botsautootjes en een reuzenrad, natuurlijk).
De nadruk blijft – zoals het hoort – echter op de bands te liggen en ook die mogen er weer zijn. Na een pre-party van Studio Brussel op woensdagavond, pakt Graspop dit jaar uit met wat wij de sterkste donderdag vinden die het festival ooit heeft gehad. Die wordt ook nu weer verdeeld over de twee grote hoofdpodia (de South Stage en de North Stage), de twee tenten (de Marquee en de Metal Dome, waar we dit jaar hopen een betere geluidsmix te kunnen horen), en de kleinere Jupiler Stage.
Dat een van de sympathiekste topmetalzangers ooit – Georg Neuhauser van Serenity, die ondergetekende ooit nog liet meezingen tijdens een optreden – achter het masker van ‘The Tribune’ van powermetalband Warkings zit, weten we nu al lang, maar het repertoire van deze fictieve krijgers (en Morgana Le Fay) begint nu toch enigszins te rivaliseren met dat van ’s mans muzikale hoofdbezigheid.
Soms halen de programmamakers van Graspop het wel in hun hoofd om téveel uitstekende bands tegelijk te programmeren, en dat is donderdag het geval met Beast in Black (wat een ongelooflijke strot blijft die Yannis Papadopoulos toch hebben), dat live toch net iets steviger klinkt dan bij de iets afgeliktere studio-opnames, thrashlegende Death Angel (we horen Osegueda toch nog altijd liever bij zijn familie zingen dan bij ex-Slayer-gitarist Kerry King), en de symfonische metal van Charlotte Wessels (in het dagelijkse leven de frontwoman van Delain, natuurlijk).
Met het Zweedse Soen en natuurlijk Dream Theater (dat alweer onbegrijpelijk vroeg om 18:15 uur geprogrammeerd staat en met Mike Portnoy op de drums toch net iets meer overtuigingskracht heeft dan met Mike Mangini) krijgen we twee van de beste progressieve metalbands ter wereld op dezelfde dag voorgeschoteld, maar helaas moet Paradise Lost het alweer in de Marquee komen doen (goed, die gothicinvloeden komen misschien beter tot hun recht in een tent, maar toch…).
Ook Epica – misschien wel de beste progressieve symfonische metalband ooit, dankzij meesterlijke composities en natuurlijk de hemelse zang van Simone Simons (sorry, Nightwish) – mag donderdag aantreden. Krankzinnig als je hén mist.
De grote headliners zijn donderdag het incontournable Iron Maiden, dat zijn 50-jarige bestaan mag komen vieren door hun Run for Your Lives Tour naar zijn vertrouwde Graspop te brengen (doorgang nummer 11 voor opperhoofd Steve Harris en de zijnen, maar verwacht deze keer geen ‘nieuwere’ songs, al zijn de eerste reacties op de tournee enorm lovend), en Powerwolf.
Flauweriken die de epische podiumaankleding en extraatjes waarmee beide bands uitpakken niet kunnen pruimen, vergeten dat zowel Maiden als Powerwolf ook gewoon ijzersterke songs, uitstekend musicerende bandleden en verbluffende zangers in huis hebben. Atilla Dorn (echte naam: Karsten Brill) studeerde ooit nog klassieke opera in Boekarest, en dat is er toch nog altijd aan te horen. Wat gaat het weer een feest zijn om de grappige knipoogjes in toppers als Demons Are a Girl’s Best Friend en Sanctified With Dynamite te horen!
Hoewel er vrijdag iets minder wereldbekende bands tussen de boterham worden gestopt, keren Steve Harris en nieuwe Maiden-drummer Simon Dawson terug met British Lion (dat vooralsnog toch nog steeds de magie van Iron Maiden niet weet te vangen) en mag Myles Kennedy van Alter Bridge laten horen dat hij het op zijn derde soloalbum eindelijk over een hardere boeg heeft gegooid (Say What You Will is toch écht een goeie single, niet?).
Wel kut dat we zullen moeten kiezen tussen de occulte stoner en doom van het bizarre Green Lung en de grappige maar bijzonder goed gemaakte powermetal van Gloryhammer, dat het nu al een aantal jaren moet doen zonder Angus McFife (Thomas Winkler heeft ondertussen helaas zelfs besloten om Angus McSix te verlaten) en nog niet evenveel indruk maakt als voorheen.
Hmmm, dan misschien toch de complexe metalcore van Northlane, deze keer, met ook nog de eigenzinnige covers van Kim Dracula? In ieder geval: hoe goed de stonermetal van Orange Goblin ook is, we willen toch allemaal Jerry Cantrell van Alice In Chains aan het werk zien op de North Stage, toch? Al geldt dat misschien nog meer voor Falling In Reverse, dat met de controversiële frontman Ronnie Radke live een echte wervelwind blijft. Of toch de stoner-supergroep Eagles of Death Metal? Zucht.
Een gruntende Oekraïense Tatiana Shmayluk bij Jinjer? Het AI-verhaal van Smash Into Pieces volgen? Christelijke parabels gaan beluisteren bij Skillet?
Eén ding is zeker: dit jaar verhuizen we tijdens het optreden van Slipknot op de North Stage naar de Marquee, waar Mikael Åkerfeldt van Opeth tussen zijn complexe songs door ongetwijfeld weer zal entertainen met grappige bindteksten.
Zaterdag mogen de dames van het Canadese Kittie laten horen dat hun nieuwste album, Fire, hun dertien jaar lange afwezigheid meteen heeft doen vergeten, en Oomph! dat het eigenlijk niet veel moet onderdoen voor de industriële rivaal uit eigen land, Rammstein.
Voor wie het nog veel krachtiger wil, is er Whitechapel, maar wij zijn stiekem vooral benieuwd naar de Grammy-genomineerde Poppy – ook al blijkt de door haar ondersteunde worstelindustrie véél te veel naar een zekere immorele Amerikaanse president te leunen.
Met Lorna Shore krijgen we zaterdag de grootste band binnen het deathcoregenre van het moment op de North Stage te zien, al houden wij evenveel van de huidige incarnatie van het tegelijkertijd optredende Cattle Decapitation.
Helaas betekent het iets latere aantreden van DragonForce – wie échte gitaarvirtuozen aan het werk wil zien, moét daar naartoe – dat we de Mongolen van The Hu en hun traditionele muziekinstrumenten zullen moeten missen. Dat we te laat zullen komen op de nu-metalset van Korn en het Belgische optreden van Amenra omdat we de strijkers van Apocalyptica nu eenmaal een bétere band vinden (sorry, mensen!) vinden we eigenlijk niet erg… maar no way dat we deze dagafsluiter Nine Inch Nails missen. De laatste keer dat we Trent Reznor en zijn baanbrekende industrial metalband aan het werk hebben gezien, was immers tijdens… Woodstock 1994, en dat is véél te lang geleden.
Wie wat minder traditionele metal wil horen, heeft zondag keuze te over, al is het spijtig dat zowel Amira Elfeky als haar collega AviVA tegelijkertijd rond de middag geprogrammeerd staan. Ugly Kid Joe teert niet alleen meer op het sublieme America’s Most Wanted-album uit 1992 en blijft garant staan voor een feestje, en Krokus zal ongetwijfeld Rockin’ in the Free World weer komen spelen, maar wie zien we daar na een veel te lange rustperiode weer opduiken? Savatage, mét zanger Zak Stevens, gitaristen Al Pitrelli en Chris Caffery, bassist Johnny Lee Middleton, en drummer Jeff Plate! Elk conceptalbum van die band was een voltreffer, en hoewel we nu al weten hoe de setlist – bij het ontbreken van nieuw materiaal – er zal uitzien, is er no way in hell dat we dit zullen missen! Eindelijk nog eens krakers als The Wake of Magellan, Dead Winter Dead, Edge of Thorns en Believe? Wij zeggen volmondig ja!
Zondag is de laatste dag en dus krijgen we ook nu weer een conflict voorgeschoteld: Judas Priest mag het North Stage afsluiten, tegelijkertijd met… King Diamond, die hetzelfde doet met de Marquee. Wie heeft dat bedacht? Moeten we nu echt kiezen tussen de horrorverhalen van de vele legendarische conceptalbums die King Diamond al op zijn conto heeft en een van de meest relevante heavy metalbands aller tijden, die met hun negentiende album, Invisible Shield, net hebben bewezen nog steeds relevant te zijn?
Hmmm… de falsettostem van de King hebben we in deze band nog maar drie keer eerder op Graspop gehoord, tegenover de acht keer die Judas Priest al op het podium heeft doorgebracht. Zou dat dan toch de doorslag kunnen geven? We zijn er nog niet uit. Gelukkig hoeven we bij het optreden van Rammsteins Till Lindemann niet te kiezen: daar gaan we ons gewoon naar de voorste linies bijwroeten.
Tickets en meer info vind je op: www.graspop.be
4–19 JULI: GENT JAZZ
We herinneren ons nog de tijd dat we bijna dagelijks naar het Blue Note Festival gingen. Dé Vlaamse jazzhappening van het jaar (samen met het kortere Jazz Middelheim) is nu al sinds 2002 bezig en blijft jaarlijks scoren – niet alleen door ongeveer tegelijkertijd met de Gentse Feesten (een van de grootste stadsfestivals ter wereld) plaats te vinden, maar ook door telkens weer te kiezen voor het bloedmooie en erg gezellige De Bijloke en voor muzikanten die bij de beste in het genre horen.
Niet dat je – in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden – énkel jazz te horen krijgt op het festival; er is ook plaats voor blues, avantgardistische muziek en heel wat kruisbestuiving.
Met grote namen als Herbie Hancock, The Roots, Max Richter, Massive Attack, Norah Jones, Jasper Steverlinck, Leon Bridges, Kamasi Washington en vele anderen op het hoofdpodium en het kleinere Garden Stage, ziet het ernaar uit dat we ook nu weer een geweldige jaargang tegemoet gaan. Niet te missen, dus!
Meer info: www.gentjazz.com
1–10 AUGUSTUS: LOKERSE FEESTEN
Een kermis, een simultaan kleiner muziekfestival en een weg vol foodtrucks: de Lokerse Feesten zullen ook dit jaar weer tien dagen lang voor een échte belevenis zorgen – nu al voor de 50ste keer.
Een onvervalste jubileumeditie dus, en eentje waarop de ene dag kinderfavorieten #LikeMe en de andere dag het loodzware inheemse BRUTUS kunnen aantreden.
Dat elke dag een eigen focus heeft, helpt echter om een keuze te maken, en voor ons begint die op zaterdag 2 augustus, met onze eigen Daan, Soulwax, en… The Pet Shop Boys – het meest succesvolle muzikale duo aller tijden. Een dag later mogen bands als Pendulum Live, covermeesters Bizkit Park, en Electric Callboy laten horen hoe ze elektronica combineren met heavy gitaren, maar het is toch vooral nadat de legendarische Sex Pistols op maandag nog eens de koningin mogen komen verwensen dat we ons met veel goesting tussen het publiek zullen wringen.
Dat alwéér Amenra komt optreden, zegt ons ietsje minder, maar met het Franse Gojira – dat vorig jaar nog de Olympische Spelen mocht openen – en de riffkoningen van Helmet op het programma wordt dinsdag ongetwijfeld een topdag – of de heren van de Melvins deze keer zuiver weten te zingen of niet.
The Smashing Pumpkins mogen de laatste jaren de bal wel eens mis hebben geslagen met iets té ambitieuze (dubbel)albums, maar wij gaan op vrijdag toch naar hen kijken. Liefhebbers van de betere Vlaamse muziek gaan op de laatste dag dan weer plezier beleven aan Noordkaap, De Mens, en Clouseau.
Meer info: www.lokersefeesten.be
7–10 AUGUSTUS: ALCATRAZ
Gedeeltelijk tegelijkertijd met de Lokerse Feesten, maar gelukkig niet samenvallend met de ‘zwaardere’ dagen daar: Alcatraz – een metalfeest dat nu ook al, net als Graspop, vier dagen duurt, namelijk van 7 tot en met 10 augustus.
In tegenstelling tot Graspop, kondigt de eerste dag zich aan als de heftigste, met onder andere de geweldige thrashmetal van oudgedienden Overkill.
Een dag later treedt de Duitse legende binnen hetzelfde genre Kreator aan, maar krijgen we ook meer postmetal en black metal, al mag Mastodon de progressieve eer verdedigen.
Wij laten de industrial metal van Ministry evenwel links liggen en kiezen voor de fantasy powermetal met folkinvloeden van Wind Rose, de traditionelere metal van ex-Iron Maiden-zanger Blaze Bayley (die een beperktere strot heeft dan Bruce Dickinson, maar ons heel openhartig vertelde over zijn depressie tijdens een nachtelijke plasbeurt op Wacken Open Air), en de experimenteerdrang van het modebewuste Frayle.
Zaterdag dreigt krankzinnig goed te worden, want dan mogen onder andere de speed thrashers van Vulture, de traditionele metalheads van Holy Mother, de proggers van Evergrey, de toppers van Extreme, de verhalenvertellers van Avatar, en de jarigen van Wolfmother (dat zijn 20ste viert) aantreden… en wat doet Nailbomb van Max Cavalera en diens zoon Igor eigenlijk opeens terug op het podium?
Onze absolute zaterdagtips? Dat is de sublieme progmetal van Leprous, de doom van Candlemass (dat wellicht Scandinavian Gods zal spelen – of dat hopen we toch), en de progressieve metalcore van The Buried and Me. Ook zondag valt er heel diverse metal te genieten, met veel extreem geweld (Dimmu Borgir, Emperor, Cult of Luna, Rotting Christ, Pig Destroyer, Tsjuder, bijvoorbeeld). Wij raden in ieder geval aan om de uitstekende en erg melodieuze metal van Flotsam and Jetsam (de band van Jason Newsted voor hij naar Metallica overstapte), het feestje van Michael Schenker (hij richtte 50 jaar geleden mee UFO op), de melodieuze fantasymetal van Majestica (Tommy Johansson blijft een van de beste zanger-gitaristen van het moment en komt bij zijn eigen band toch nog beter tot zijn recht dan bij Sabaton), en de thrashmetal van Machine Head (alwéér een geweldig nieuw album) niet te missen.
Meer info: www.alcatraz.be
Tekst: Dirk Vandereyken
Comments