Interview: Lilly Rikhter

Met de Canarische zon als stimulans

De Tsjetsjeense actrice Lilly Rikhter is zich vanuit de Canarische Eilanden – meer bepaald Gran Canaria – aan het opwerken van actrice tot een veelzijdige duizendpoot die zowel artistiek als creatief hoge ogen gooit met haar tomeloze inzet als rasartieste pur sang.

Haar ongebreidelde inzet zal zeker met haar geboortestreek te maken hebben, want geboren in Grozny, hoofdstad van de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië, leerde Lilly al snel dat het leven haar niets cadeau ging doen en dat ze zelf kansen en opportuniteiten moest weten te creëren. Vandaar de voornaamste reden van haar onverzettelijke karakter.

LifeBytes Magazine_ Interview_Lilly Rikhter.pdf

Download PDF • 2.99MB

Download het volledige artikel in verrijkt pdf-formaat door op de link hierboven te klikken

Als tiener en vroege twintiger werd ze gevormd door haar studies klassieke muziek en psychologie. Maar dan kwam het acteren op haar pad. En dat opende de deur naar verre horizonten, ver weg van haar Kaukasische roots.

Lilly: Ik voelde me altijd al sterk aangetrokken tot het acteren en besloot eerst een stevige technische basis te leggen vooraleer ik de wereld als actrice wilde verkennen. Want acteren is vooral omgaan met emoties. Ik volgde diverse acteercursussen en studeerde af aan gerenommeerde acteerscholen als Studio Action (Moskou), de Scenocity Studio of Acting in Brussel en de New York Film Academy. Want een basis kan niet breed genoeg zijn. Iedere school staat voor een andere dynamische aanpak. Allemaal bagage die ik met me meedraag en waaruit ik kan putten voor mijn filmrollen.

LifeBytes Magazine: Momenteel woon je op de Canarische Eilanden. Hoe ben je daar beland?

Ik ben daar toevallig terechtgekomen. Ik was in 2014 als toerist naar Gran Canaria afgereisd. En het was liefde op het eerste gezicht. Nadien heb ik nog verschillende keren tussen mijn toenmalige woonplaats Brussel en Gran Canaria gependeld, tot ik finaal besloot om mij definitief – enfin, in de huidige context, want wie weet wat de toekomst nog in het verschiet heeft – op de Canarische Eilanden te vestigen.

En als je vraagt: waarom Gran Canaria? Welnu, gewoon omdat ik overweldigd was door de natuur en de chille kwaliteit van het leven. Ik ben niet naïef, en ook hier ervaar ik stress, net als overal ter wereld. Ook op Gran Canaria is er criminaliteit en armoede. Maar het is gewoon een andere manier van leven die hier overheerst. De mensen leven hier buiten en omhelzen het leven. Met dank aan de zon. Die zorgt op Gran Canaria voor een constante positieve vibe.

Het mooie weer is ook mooi meegenomen. Laten we daar niet flauw over doen.Denk nu niet dat het leven hier enkel rozengeur en maneschijn is. Zeker niet, want het is keihard werken. Eenmaal ik me gevestigd had op Gran Canaria, werd ik al snel met een eerste groot probleem geconfronteerd: ik sprak geen Spaans. Dus zat er niets anders op dan Spaans te leren. Eenmaal dat achter de rug was, begon de zoektocht naar geld. Wie groots droomt, moet ook de financiële middelen hebben om die dromen waar te maken.

Ondertussen heb je op de Canarische Eilanden ook je eigen productiehuis opgericht. En dat doet het goed, want met Fat Money en El Peleador heb je twee reality-tv-pilots gemaakt. Ook als actrice zit het snor, met een recente onderscheiding als Beste Actrice op het Cannes French Riviera Film Festival in 2024 voor je rollen in On Time en El Viaje de la Vida. Mogen we daarom opmerken: je hebt de wind in de zeilen?

Inderdaad. Het loopt lekker. Mijn artistiek pad kreeg pas echt vorm met de oprichting van Lilly Rikhter Production SL. [lacht.] Sindsdien ben ik officieel gelabeld als actrice én als producent. Vraag me niet welke van de twee richtingen mijn voorkeur geniet. Ik weet het niet. Momenteel heb ik de luxe dat ik niet hoef te kiezen. Bij de kortfilms Breathe en On Time ben ik gewoon beide: producent én actrice.

Moet kunnen.

Weet je, ik zie mijn werk als producent soms als therapie. Als een soort training voor mijn hersenen. Bij die job komt heel wat kijken. Je wilt het gewoon niet geweten hebben. Ik moet de financiën rondkrijgen, mensen samenbrengen, en ervoor zorgen dat het klikt. Ik moet acteurs zoeken, een regisseur aanstellen, cameramensen inhuren, enzovoort. Het houdt gewoon niet op. Ik moet voortdurend kunnen schakelen en terugschakelen. Bij problemen is het aan de producent om oplossingen te zoeken. Als acteur leef je gewoon in een bubbel en hoef je je daar niets van aan te trekken. Zalig toch. Ik beklaag het me niet, want die dubbele job is inderdaad de perfecte training voor mijn hersenen.

Ondertussen is Lilly zich langzaam maar zeker aan het settelen in de Canarische samenleving, met de nadruk op gezondheid en mindfulness. Zo is ze stichter van Walk in the Park, een organisatie die zich specifiek bezighoudt met mindfulness, beweging en gezondheid. Daarnaast is ze ook secretaresse van de non-profitorganisatie Eureka Association of Culture and Cinema. Kortom: stilzitten is er niet bij.

Misschien is het volgende ietwat naïef, maar met Eureka proberen we door kunst impact te creëren. Voorlopig op de Canarische Eilanden, al zien we het groots. Vooral met de vertroebelde relaties tussen diverse landen onderling is een organisatie als Eureka meer dan nodig. We proberen door het organiseren van filmfestivals, masterclasses voor studenten en diverse andere projecten mensen warm te maken voor het filmmedium en kunst in het algemeen. We hebben nog een lange weg te gaan, maar de ambitie is er.

Walk in the Park is een initiatief van mij waarbij ik de schilderachtige setting van het Parque del Sur in Maspalomas gebruik om er wekelijkse yogasessies te geven. Iedere zondag om 10 uur. Het gaat om een soort yoga-stretching met de nadruk op meditatie en innerlijke ‘healing’ van geest en lichaam. Het doet mij plezier om te merken dat die yogasessies echt aanslaan, en bruggen slaan tussen verschillende leeftijden en zelfs nationaliteiten. Ik vind het belangrijk om een ‘gelukkige gemeenschap’ om mij heen te creëren.

Hoe gezonder je bent, hoe meer gezonde mensen er in je leven stappen. En met ‘gezond’ bedoel ik gewoon mensen met een open geest, die zowel innerlijk als uiterlijk kracht en levensvreugde uitstralen. In de toekomst zou ik graag op meerdere plekken op de Canarische Eilanden zulke yogazones creëren. Ondertussen ben ik niet meer de enige leraar die dit soort lessen geeft, want er duiken steeds meer vrijwilligers op die zich – net als ik – voor de gemeenschap willen inzetten. Dat is toch fantastisch. Los daarvan: beide organisaties steunen en helpen elkaar waar ze kunnen. Met mijn masterdiploma in de psychologie probeer ik daar te helpen en bij te sturen waar nodig. Want ik merk steeds meer dat veel mensen de balans in hun leven kwijt zijn. Ze zijn stuurloos geworden. Maar het is een werk van lange adem.

Al een idee wat de toekomst brengt?

Nee, maar dat hoeft ook niet. Gewoon keihard verder werken. En zien wat er op mij afkomt. Ondertussen ben ik ook als scenarist actief. Zie het als probeersels, want een uitstekend idee is één ding, het verkocht krijgen een ander. Ik ben aan een scenario aan het ‘knutselen’ rond een escortdame. Het gaat om een kortfilm. Ook ben ik voor de regionale tv op de Canarische Eilanden op een idee aan het broeden voor de pilot van een komedie. Ik heb eveneens wat losse ideeën voor een miniserie over een motorbende. Opgelet: ‘screenwriting’ is een universum dat ik momenteel voluit aan het verkennen ben, want ik heb daar weinig of geen ervaring in. Ik omarm dit niet als een probleem, maar als een uitdaging.

Ik durf het bijna niet te vragen, maar met zo’n druk werkschema blijft er toch geen tijd meer over voor hobby’s?

[luid lachend:] Dat valt mee. Ik kan moeilijk stilzitten. Maar dat is waarschijnlijk een understatement van jewelste. Viriele sporten dragen mijn voorkeur weg. Denk aan duiken of parachutespringen. Zo weet ik mijn mannetje – of moet ik zeggen: vrouwtje? – te staan als thaibokser, terwijl ik eveneens een verleden heb in powerlifting. Helaas telt een dag maar 24 uur, waardoor beide sterk fysieke sporten momenteel wat op de achtergrond zijn verzeild. En misschien moet ik muay thai maar beter volledig vergeten, want bij die sport heb ik ooit mijn knie gebroken.

Een weetje: in 2019 ben ik zelfs carnavalskoningin geworden op het carnaval van Maspalomas, een van de meest vibrerende carnavals van Spanje. Het grappige was: die koninklijke titel was helemaal niet gepland. Ik was ook niet geïnteresseerd in het winnen ervan. Nee, verre van. Ik wilde gewoon een kijkje achter de schermen nemen. Zien hoe zo’n missverkiezing verloopt.

Mijn carnavalskostuum was zelfs gemaakt van restjes. Of van afdankertjes. Toch wist ik de titel onverwacht binnen te halen.

Zo zijn er in feite veel toevalligheden in mijn leven. Weet: de meeste van die dingen komen onverwacht op mijn pad. Zoals het dj’en. Het is een feit dat er op Gran Canaria veel wordt gefeest. En gedanst. En ik zeg nooit nee tegen een leuk feestje. Dus kwam van het een het ander, en voor ik het wist, was ik lokaal als dj actief.

In 2022 heb ik met DJ Jickow mijn debuutsingle Slice of Life uitgebracht. Je kan mij dus ook als dj boeken, alhoewel ik het dj’en als een soort hobbyproject benader. Nee, schrijf misschien beter: een nevenproject, want ik werk professioneel. Niks moet, alles kan. Dus we zien wel hoe alles evolueert.

Misschien tot slot: wat is je ultieme droom?

[enthousiast:] Een Hollywoodfilm draaien, gemaakt in de ruimte. Dat is voor mij de ultieme droom.

Tekst: Igor Vandenberghe