Tabletop rollenspelsupplementbespreking: Warhammer Fantasy Role-Play - Tribes and Tribulations

Hardcover / 112 blz.

Cubicle 7

Algemeen: 9

Setting: 8

Personages: 8

Regelsysteem: 9

Lay-out en illustraties: 7

Tribes and Tribulations is het zoveelste knap vormgegeven supplement voor Warhammer Fantasy Role-Play dat Cubicle 7 op ons loslaat. Deze keer lijkt alles vooral over ‘Greenskins’ (met name Orcs en Goblins) te gaan, maar eigenlijk krijgen ook tal van andere wezens die zich vaak – al dan niet gewild – associëren met hen heel wat ruimte. Of dat een goed idee is, lees je hieronder.

LifeBytes Magazine_Tabletop rollenspelbespreking_Warhammer Fantasy Role-Play_Tribes and Tr.

Download • 2.60MB

Download het volledige artikel in verrijkt pdf-formaat door op de link hierboven te klikken

Het verhaal

In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dwarfs en de Elves houden de voornamelijk groenhuidige Orcs en Goblins geen echte geschiedkundige geschriften bij. In de plaats daarvan hangen ze af van een bijna volledig mondelinge overlevering die sterk stamgebonden is – beide oorlogszuchtige rassen hebben weinig zicht op hun gemeenschappelijke achtergrond, en bovendien geven niet alleen zij, maar ook de andere rassen van de Old World nauwelijks om waar ze eigenlijk vandaan komen.

Voor de meeste intelligente wezens wordt de historische relevantie van de ‘Greenskins’ voornamelijk gemeten in invasie na invasie, en dat lijken de Orcs en Goblins zelf ook prima te vinden. Sommigen zullen zich nog de exploten van een of andere succesvolle Warlord herinneren, maar het jaar waarin deze zijn overwinningen mocht vieren, doen ze doorgaans af als nutteloze (en behoorlijk saaie) weetjes.

Alleen de Elves en de Slann schijnen meer te weten. Volgens hen verschenen de Greenskins voor het eerst omstreeks het jaar –10.000 IC, een toevallige uitloper van het feit dat de Old Ones naar verafgelegen sterren waren vertrokken. Wat zeker is, is dat de Orcs en Goblins niet bepaald bekendstaan als diepe of originele denkers, en dat hun cultuur bijgevolg behoorlijk rudimentair lijkt – een gegeven dat doorheen hun bestaan nooit echt is veranderd.

Bespreking

Hoewel het opzet op het eerste gezicht misschien gelijkaardig lijkt, zijn er heel wat verschillen tussen de Player’s Guides voor Warhammer Fantasy Role-Play en deze Tribes and Tribulations. Die eerste boeken zijn immers – zoals hun titels al duidelijk maken – vooral gericht op spelers en reiken heel wat extra opties aan voor het maken van een personage. Omdat spelers doorgaans niet in de – excusez le mot – huid mogen kruipen van de destructieve Greenskins, is Tribes and Tribulations vooral bedoeld voor spelleiders die meer diepgang en variëteit willen bieden aan deze tegenstanders bij uitstek, voor spelers die hun kennis over mogelijke vijanden willen bijschaven, en voor fans die het gewoonweg tof vinden om meer te weten te komen over de ‘lore’ van Warhammer.

Ondanks het relatief geringe aantal pagina’s – zo’n 112 – is Tribes and Tribulations een plezier om te lezen en staat het tjokvol informatie over de wezens die in de wargameversie van Warhammer tot de ‘Destruction’-factie behoren.

Orcs en Goblins aanbidden veel verschillende goden, maar twee ervan – de broers Gork en Mork – worden door bijna alle Greenskins vereerd. Hier en daar is er wel een individu of stam te vinden die een demon aanroept, maar dat is dan vooral uit respect voor diens macht en niet vanuit enige ideologische overtuiging. Dat Orcs en Goblins veel beter bestand zijn tegen de corruptie van Chaos, en dat de weinige mutanten die daardoor ontstaan niet worden buitengesloten, is een interessant detail – vooral omdat mensen hun gemuteerde soortgenoten meestal het liefst onmiddellijk vermoorden. Daartegenover staat dan weer dat Orcs en Goblins elkaar vaak niet kunnen uitstaan, en stammenstrijd is dan ook een vrij vaak voorkomend fenomeen.

Soorten Greenskins

Tribes and Tribulations gaat dieper in op zowat de meeste (sub)soorten Orcs en Goblins die de Old World teisteren, al wordt er geregeld aangestipt dat er nog meer variaties bestaan (denk maar aan Red Goblins, bijvoorbeeld). Ook aanverwante rassen krijgen hun moment in de literaire schijnwerpers:

Goblins

• Common Goblins: De typische groene wezens die we allemaal kennen; kleiner dan Orcs, maar erg gemeen – vaak ook naar elkaar toe. Goblins haten Elves, misschien omdat die heel wat galanter en properder zijn dan zij.

• Gnoblars: Kleinere, schrielere neven van gewone Goblins die ook gekend staan als ‘Hill Goblins’. Ze hebben geleerd om samen te leven met Ogres, die niet zelden fungeren als hun meesters.

• Forest Goblins: Wilde Goblins die in de bossen wonen en minder kaas hebben gegeten van metaal en leer bewerken dan hun soortgenoten. Ze gebruiken meestal werktuigen en wapens van beenderen, klauwen, tanden en hout, maar het gif van de Giant Spiders waar ze vaak op rijden is zo potent dat ook hun Shamans erg krachtig kunnen worden.

• Night Goblins: (Nog) kleinere varianten die in de tunnels en grotten van bergketens leven. In tegenstelling tot de meeste Orcs en Goblins hebben ze iets van landbouw geleerd, al gaat het dan vooral om paddenstoelen en giftige schimmels. Ze delen hun woonst vaak met Squigs, die ze soms ook berijden, en zijn nog laffer dan reguliere Goblins.

Orcs

• Common Orcs: De standaardsoort; groter, sterker en steviger dan Goblins, maar gelukkig in kleinere getale aanwezig – vooral omwille van de talloze campagnes die andere rassen tegen hen hebben gevoerd. Orcs zijn luid en oorlogszuchtig, maar weten zich doorgaans ook beter militair te organiseren dan Goblins.

• Savage Orcs: Wilde Orcs die een aversie hebben voor technologie. Hun Shamans vormen meestal geduchte tegenstanders, en hun onwrikbare geloof in de goddelijke bescherming van hun oorlogsverf zorgt ervoor dat die hen beschermende eigenschappen verleent.

• Black Orcs: Groter, zwaarder en gevaarlijker dan gewone Orcs. Ze worden vooral gevonden in de Dark Lands, waar Chaos Dwarfs honderden Orcs en Goblins als slaven houden. Daardoor nemen velen aan dat de magiërs van dat wrede dwergenras verantwoordelijk zijn voor de creatie van Black Orcs – al zullen ze zich dat dan wellicht betreuren, want deze zware variant is simpelweg te koppig en autonoom ingesteld om echt nuttig te zijn als trouwe dienaar.

Hobgoblins

Hobgoblins zijn iets groter dan Goblins en dunner dan Orcs. In tegenstelling tot hun neven hebben ze (lange) beharing. Ze zijn sluwer, maar ook verraderlijker dan ‘normale’ Greenskins en zouden die zelfs verraden hebben tegenover de Chaos Dwarfs, die ze vaak dienen als opzichters.

Snotlings

Snotlings zijn amper groter dan een klein kind en nog dommer dan andere Greenskins, maar hun stuntelende aanvallen blijken omwille van hun grote aantallen toch soms erg effectief. Ze genieten een soort symbiotische verbinding met allerlei soorten schimmel, waar ze overigens aan immuun zijn. Toegegeven ook: de Snotling Pump Wagon was een van mijn favoriete modellen in mijn oude Orcs & Goblins-leger (samen met de al even onvoorspelbare Night Goblin Squig Hoppers), en de kleine wezentjes spreken zo tot de verbeelding dat een oud Belgisch rollenspel – Schimmen & Schaduwen – zelfs de naam en beeltenis relatief ongegeneerd overnam. Wat het spel, het moet gezegd, eigenlijk ook leuker maakte – maar of het legaal allemaal wel koosjer was, weet ik niet.

Ogres

Ogres zijn doorgaans bijna vier meter groot – groter dan Greenskins, waaraan ze eigenlijk niet gerelateerd zijn. Toch staan ze in Tribes and Tribulations vermeld omdat ze een gelijkaardige maatschappelijke structuur hebben. Ze zijn echter gedisciplineerder dan Orcs en zouden aan een soort zwerflust lijden, waardoor ze zelden lang op eenzelfde plaats blijven.

Ogres worden vaak aangetroffen als huurlingen en geven niet echt om de moraliteit of motivaties van hun werkgever, zolang ze maar vernieling kunnen veroorzaken. Hun verraderlijk grote buiken bestaan grotendeels uit spieren die ervoor zorgen dat ze bijna alle soorten voedsel kunnen verwerken, en ze zien hun onverzadigbare honger als iets religieus, omdat ze geloven in een god die ze de Great Maw noemen – een allesverslindende muil die zich volgens hen zelfs fysiek manifesteert in de Old World.

In het hoofdstuk rond Matthogg’s Payswords leren we ook Gut Magic (ook – behoorlijk grappig – gekend als Thaumaphagy, Corpomancy, Shamanic Victuals en Gastromancy), waarbij de consumptie van bepaalde (niet altijd erg alledaagse) ingrediënten ervoor zorgt dat Ogres de magische kracht van de Great Maw kunnen kanaliseren.

Trolls

Grote maar oerdomme regenererende wezens die niet echt gerelateerd zijn aan Orcs of Goblins, maar die wel vaak in hun buurt worden gevonden. Hun eetlust is nog groter dan die van Ogres (hun maagzuur is zelfs zo sterk dat ze rots en metaal kunnen verorberen – wat het erg gegeerd maakt als bijtend gif) en ze worden dan ook vaak aangetrokken door de karkassen en lijken die in de buurt van Orckampen te vinden zijn. De Orcs zelf maken daar niet zelden dankbaar gebruik van en gooien soms eens een Snotling voor hun voeten om hen mak te houden.

Helaas zijn Trolls niet erg betrouwbaar in gevechten en blijven ze soms in verwarring stilstaan – of, nog erger, dwalen ze helemaal weg – wanneer ze in moeilijke omstandigheden terechtkomen. Trolls krijgen verderop een eigen (misschien wat vreemd geplaatst) hoofdstuk waarin er dieper wordt ingegaan op de verschillende soorten:

• Common Trolls: De ‘gewone’ soort; logge, stinkende en altijd hongerige monsters die alles opeten wat beweegt – en vaak ook wat niet beweegt.

• Stone Trolls: Huid bedekt met schubachtige platen die bijna even hard zijn als graniet; ze leven meestal in bergachtige gebieden en zijn berucht om hun weerstand tegen magie.

• River Trolls: Smerige, slijmerige amfibieën die in moerassen en rivierarmen wonen, bedekt met algen en stinkende modder; hun adem alleen al kan een mens doen flauwvallen.

• Chaos Trolls: Door de invloed van Chaos verdorven mutanten met extra armen, bekken of ogen, elk anders en onvoorspelbaar – hun supersnelle regeneratie lijkt haast demonisch van aard.

• Bile Trolls: Walgelijke varianten die hun prooi bespugen met een zuur dat staal doet smelten; hun huid druipt van slijm en hun ingewanden koken bijna letterlijk van binnenuit.

…en meer

Natuurlijk krijgen we in Tribes and Tribulations niet enkel een overzicht van Orcs, Goblins en hun (soms enigszins vage) verwanten, maar ook sjablonen voor diverse functies, voorbeelden van typische eigennamen en – vooral – veel informatie rond verschillende gemeenschappen. Dat laatste neemt zelfs het gros van het boek in en bestrijkt stammen (en organisaties) als The Cluster-Eye Tribe, The Broken Nose Goblins, The Black Mountain Boyz, The Stone Snakes, The Wolfboyz of Oglah Khan en Matthogg’s Payswords.

Elk hoofdstuk werpt een verrassend diepgaande blik op de interne politiek, cultuur, strijdwijze en zelfs rituelen van deze chaotische samenlevingen, terwijl er ook verschillende scenarioideeën en Encounters worden gegeven, inclusief volledige ‘stat blocks’ voor belangrijke individuen binnen elke groep. Samen met ook nog een hoofdstuk over de wilde magie die door Orcs en Goblins wordt beoefend – Waagh! Magic, een magie die niet enkel steunt op de Winds of Magic, maar ook op het collectief – meer dan genoeg om het raamwerk te kunnen vormen voor jaren aan avonturen.

Conclusie

Tribes and Tribulations is geen dikke turf, maar het bevat wel veel inspirerende ideeën. De schrijvers vinden een goeie balans tussen sérieux en komische kanttekeningen, wat het lezen echt plezierig maakt. Hier en daar valt er een min of meer dubieuze keuze te ontwaren (zoals de volgorde waarin sommige dingen worden weergegeven en de aandacht voor wezens die niet tot de Greenskins behoren, terwijl er in de eerste pagina’s van het boek enkel gewag wordt gemaakt van Orcs en Goblins) en we hadden zeker graag nog meer informatie gehad over de verschillende culturen (vooral als het niet puur om strijd en vechten gaat), maar met dit boek heeft Cubicle 7 simpelweg de zoveelste voltreffer op zak, zeker weten.

Meer info: www.cubicle7games.com/en_EU/warhammer-fantasy-roleplay-tribes-and-tribulations

Tekst: Dirk Vandereyken